Скъпи братя и сестри, няколко недели преди Исус попита учениците Си: "Кой съм аз?".

А отговорите са много.

Днес Господ ни пита: "Кой си ти?".

А отговорите са много. Кои сме ние?

Ние сме беленчиани и празнуваме панаира, ние сме мъже и жени, ние сме българи.

Ние сме клиенти на магазините, ние сме риболови в река Дунав, ние сме земеделци в градината.

Но кои сме ние всъщност?

Ние сме християни. Т.е. ние принадлежим към Христос. Ние сме Негово тяло.

Но извън тази църква, ние виждаме ли, че ние сме християни?

Изглежда ли, че ние сме братя и сестри?

Господ каза на нас днес една много важна реалност.

Никой от нас не е сам, но чрез вярата и кръщението се добавя в новото семейство, нови хора.

Християнската вяра не е само нещо толкова лично и самотен, но "общност".

Вярата не е просто нещо, да се живее тайно на сърцето или във вътрешността на масивни стени на зградата на църквата.

Когато мислим за вярата, ние често спираме само на личният аспект.

Кой е християнина?

Той е човек, който се моли сутрин и вечер, който се опитва да се превърне в свят човек, който уважава законите на Бог и на държавата.

Той е човек, който запалва свещи в църквата, който не мисли само за пари, който не търси само удоволствие и наслада.

Това не е достатъчно.

Той също трябва да живее братство. Както братя и сестри, означава да се познаваме помежду си, да споделяме живота си, да се простим и приемаме.

Това братство е видимо. Или има или няма.

Ние признаваме, че някои са брат и сестра, когато те тъй изглеждат, дори да са различни. Ги познаваме от това, как говорят, как се помогнат, как се простият.

Господ да ни помогне да растем заедно както семейство.

Помогни ни да посрещнем и взаимно да си простят.

Помогни ни да общуваме, да споделяме, да вървим заедно. Амин.

Cari fratelli e sorelle,

qualche domenica fa Gesù ha chiesto ai discepoli: “Chi sono io?”.

E le risposte sono state tante.

Oggi il Signore ci chiede: “Chi siete voi?”

E le risposte sono tante. Chi siamo noi?

Siamo belenciani e festeggiamo il Panair, siamo uomini e donne, siamo bulgari.

Siamo clienti dei negozi, siamo pescatori nel Danubio, siamo agricoltori nell’orto.

Ma chi siamo veramente noi?

Noi siamo cristiani. Cioè apparteniamo a Cristo. Siamo Suo Corpo.

Ma fuori di questa chiesa, si vede che siamo cristiani?

Si vede che siamo fratelli e sorelle?

Il Signore oggi ci ha parlato di una realtà molto importante.

Nessuno di noi è solo, ma con la fede e il battesimo viene inserito dentro una nuova famiglia, dentro un popolo nuovo.

La fede cristiana quindi non è solo qualcosa di personale e di solitario, ma è “comunitaria”.

La fede non è solo qualcosa da vivere nel segreto del cuore o dentro i solidi muri di una chiesa.

Quando pensiamo alla fede, spesso ci fermiamo solo all’aspetto personale.

Chi è il cristiano?

E’ una persona che prega al mattino e alla sera, che cerca di diventare santa, che rispetta la legge di Dio e quella degli uomini.

E’ una persona che accende le candele in chiesa, che non pensa solo ai soldi, che non ricerca solo il piacere e il divertimento.

Questo non basta.

Occorre vivere anche la fraternità. Essere fratelli e sorelle vuol dire conoscersi, condividere la vita, perdonarsi e accettarsi.

Questa fraternità si vede. O c’è, o non c’è.

Riconosciamo che alcune persone sono fratello e sorella quando si assomigliano, ma sono diversi. Li riconosciamo da come parlano, da come si aiutano, da come si perdonano.

Aiutaci Signore a crescere insieme come famiglia. Aiutaci ad accoglierci e perdonarci a vicenda. Aiutaci a dialogare, a condividere, a camminare insieme. Amen.